پدر

باز دستم میرود سوی قلم سوی قلم

رایت وصفت به دستم چون علم همچو علم

ای که شرمین شد کهستان پیش تو در پیش تو

یادگار جبهه است این ریش تو وان ریش تو

پشت و قلبم گرم باشد از وجودت از وجود

در مقامت کائنات اند در سجود و در سجود

رافت و مهرت گذشتست از فلک از نه فلک

مر پدر هست بهتر از صدها ملک صدها ملک

#دوست

حروف اول مصراع ها رو کنار هم بگذارید😉