وابستگی

گفت با آن بلندترین صدایی که تصورش را هم نمی توانی بکنی فریاد خواهم زد: دوستت دارم!

زد. فریاد زد. بلند هم فریاد زد. هیجان این حس دوست داشتنی دوست داشته شدن، داشت سراپای وجودم را می گرفت که ناگاه... 

دنیای بدون چوب

... و چه دنیای تاریکی می شه دنیای بدون چوب!

آرامشی در پس صبر

یه لحظه هایی از زندگی هستن که بخاطر یه اشتباه، چه عمدی و چه غیر عمدی، جز تاریکی و سختی و فشردن دندونا به هم دیگه و حسرت و عصبانیت هیچ چیز دیگه ای نداره. تاریکه تاریکه...

اما بعدش... بعدش با یکم صبر و توکل به خدا همه ی اون تاریکیا از بین میرن. فقط نور میمونه. فقط نور. اینجاست که زندگی واقعا زندگیه. اینجاشه که ارزش نفس کشیدن داره...

آرامشتون پایدار

#دوست