خاطره

باز دو چشمم فتاد بر رخ آن ماهتاب

باز زدم نقش او بر فلک و گاه آب

باز دلم میتپد در عطش و در خروش

باز کنم این سخن، باز کنم این کتاب

***

ای سر و سامان من، ای دل و ای جان من

سرو خرامان من، قبله و ایمان تویی

غریبه

چند روزیست به دینی گرویده شده ایم

و دچار شکن و نقض عقیده شده ایم

چند روزیست که کارم شده است بت سازی

و بجز آن صنم از خلق بریده شده ایم

تا که سیراب بنوشیم رخ آن مه رو

صاحب چشم تر و اشک به دیده شده ایم

عاشق آن نیست که در یک نظری باخته دل

عاشق صورت و اطوار ندیده شده ایم

هراس ماه

زندگی دفتر پر برگ و قطوریست ولیک

ارزشی نیست ورق ها که ندارد اسمت

که ندارد بویت

باد آنقدر وزید، تا که نخ شد پاره

ماه شد آواره

ماه از ترس و هراسِ شب تار

بی درنگ چنگ بیفکند به نخ

تا که بارِ دگری پیش نیاید این کار

تا که آشوب نیفتد در دل، تا که خونی نشود قلب و زنخ

دست را محکم و با شوق و امید

حلقه کردم حولِ، ساعد و بازویت...

ما را همه شب نمی برد خواب

در محضر این تشنه تویی آب

ما را همه شب نمی برد خواب

در هجر تو اشکم شده خوناب

ما را همه شب نمی برد خواب

من قریه ی عشقم و تویی باب

ما را همه شب نمی برد خواب

حسرت پی آن زلف و خم و تاب

ما را همه شب نمی برد خواب

پیرم و کهنسال و تویی شاب

ما را همه شب نمی برد خواب

داستان مهر و ماه

زندگی بازیچه ی دستان من دستان توست

لیک گاهی این میان

دستی از غیب میکند کاری درست

داستان ماه ما، جنگ بین ماه و تقدیرش نبود

ماه در حال سقوط

از خدا گویی که دور افتاده بود

لیکن او غافل نبود

داستان اینگونه بود...