دیده ی بینا تویی

...وَاللَّهُ بَصِیرٌ بِمَا یَعْمَلُونَ

بقره-96

دنیای بدون چوب

... و چه دنیای تاریکی می شه دنیای بدون چوب!

کوله بار

کوله بارم سخت سنگین است

دلی بشکسته یک مغز مریض

چند متری خاطرات تلخ یک روح حریص

چند کاسه خالی از یک عشق ناب

چند سیری از غروری له شده

چند بیت عاشقانه، سرد، در لای کتاب

کوله بارم سخت ننگین است

نفس تنگ است

باری چه شکوه؟ ساز بشکسته خوش آهنگ است

دلم خوش می شود هر دم

به این قلبی که گاهی شیشه و

گاهی خود سنگ است...

#دوست

آرامشی در پس صبر

یه لحظه هایی از زندگی هستن که بخاطر یه اشتباه، چه عمدی و چه غیر عمدی، جز تاریکی و سختی و فشردن دندونا به هم دیگه و حسرت و عصبانیت هیچ چیز دیگه ای نداره. تاریکه تاریکه...

اما بعدش... بعدش با یکم صبر و توکل به خدا همه ی اون تاریکیا از بین میرن. فقط نور میمونه. فقط نور. اینجاست که زندگی واقعا زندگیه. اینجاشه که ارزش نفس کشیدن داره...

آرامشتون پایدار

#دوست

برگ و شبنم

قطره ی روشن شبنم سر ذوق و سرمست

با دو صد ناز و ادا بر سر برگی بنشست

برگ در وی نظری کرد و ز زیبایی او

سر و سامان ز کفش رفت بشد عاشق و مست

ژاله همچو عسل و عالمیان جمله کَبست

همه فکرش شده شبنم ز همه جنگل رست

دیدار

یکی میگفت

مرا عهدیست با جانان

که تا جان در بدن دارم

هواداران کویش را چو جان خویشتن دارم

اگر امروز دیدارش

برای این خریدار و دل زارش

میسر نیست،

باکی نیست.

به آغوش لغاتم میکشم گرمای اندامش

فصل پاییز

از غم و غصه دلم یکباره شد لبریز

وای از فصل پاییز

از همیشه سردتر مردم

همیشه معرفت ها گم

همیشه تلخ، همیشه ساکت و بی روح

منم کشتی و اما غایب است آن نوح

همیشه خضرگونه در پی آب حیاتم

خواجه وار اندر پی شاخ نباتم

کاش این کوچ پرستو گونه ات دیری نپاید

پیری اندر عمر این دوری نشاید...

#دوست

مادر

تا تمام راویان از وصف تو عاجز شدند

قلب و دستم راوی این قصه ی غامض شدند

دست هایت معجزی از معجزات خالق است

یک کلامت حاوی هفتاد پند ناطق است

موی زیبا و سیاهت همچو قیر بام هاست

برف قطعا زینت این خانه ها و بام هاست

هست زیباتر ز ایما و صدای خنده ات؟

مادرم کل ملائک بندگان خنده ات

از قیامت، آخرت ولله میترسم که من

دستهایت را نبوسیدم، تو بوسیدی ز من

ربنا در شکر این نعمت همی عاجز شدم

مادرم من نیز در توصیف تو عاجز شدم

#دوست

حروف اول مصراع ها رو کنار هم بگذارید😉

پدر

باز دستم میرود سوی قلم سوی قلم

رایت وصفت به دستم چون علم همچو علم

ای که شرمین شد کهستان پیش تو در پیش تو

یادگار جبهه است این ریش تو وان ریش تو

پشت و قلبم گرم باشد از وجودت از وجود

در مقامت کائنات اند در سجود و در سجود

رافت و مهرت گذشتست از فلک از نه فلک

مر پدر هست بهتر از صدها ملک صدها ملک

#دوست

حروف اول مصراع ها رو کنار هم بگذارید😉

خاطره

باز دو چشمم فتاد بر رخ آن ماهتاب

باز زدم نقش او بر فلک و گاه آب

باز دلم میتپد در عطش و در خروش

باز کنم این سخن، باز کنم این کتاب

***

ای سر و سامان من، ای دل و ای جان من

سرو خرامان من، قبله و ایمان تویی